Genovera is zonder meer onder de indruk geweest van de ingenieur meneer Murphy, vandaar dat ik even een kleine uitleg wil doen over wie dit werkelijk is geweest en waarom zijn wet werkelijk een wet is geworden. Soms roept genovera over haar zelf uit: Eigenlijk voel ik me soms net een soort van Mrs Murphy, dus noem me voortaan maar Mrs. Murphy.

Maar hieronder dus even wat nadere uitleg over Murphy, maar ook de afgeleide wet van Muphy, waar velen misschien wel nog nooit van gehoord zullen hebben. Evenals de verbinding die er soms gemaakt wordt met de Bijbel en de wet van Murphy en dat tref je aan in het Engelse gedeelte.

Wet van Murphy

A History of Murphy's Law

De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (1918–1990), luidt: "if there’s any way they can do it wrong, they will" ook wel: "Anything that can go wrong will go wrong" vertaald in het Nederlands: als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis. Hoewel de wet van Murphy in de volksmond nogal eens verward wordt met de wet van bedrog – als iets mis kan gaan, dan gaat het mis op het slechtst denkbare moment – heeft Murphy's zoon Robert Murphy aangegeven dat zijn vaders werkelijke adagium als volgt luidde: if there's more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way.

Murphy was van beroep ruimtevaartingenieur die aan veiligheid-kritieke systemen werkte.

Toepassing

De wet van Murphy is een van de leidende principes bij het opstellen van protocollen voor bijvoorbeeld apotheken.

Voordat een medicijn aan de patiënt wordt uitgereikt, voeren verschillende personen een groot aantal meervoudige controles uit.

Zo zal een apothekersassistente op verschillende momenten de naam van het medicijn vergelijken met de naam op het recept. Voor de leek lijkt dit ritueel soms overbodig. De wet van Murphy geeft echter de reden aan:

Al is de kans op een ernstige menselijke fout heel klein, als het risico maar vaak genoeg wordt gelopen, dan maakt er vroeg of laat iemand een fout.

Omdat er heel veel medicijnen worden verkocht, zouden er zonder deze protocollen doden vallen door menselijke fouten met medicijnen. Ook een dergelijk protocol kan de wet van Murphy echter niet buitenspel zetten: uiteindelijk zal het toch een keer fout gaan.

Het (eigen) leven van de wet van Murphy

Vanwege zijn bijzonder aansprekende formulering, is de wet van Murphy meer als een grap onder wetenschappers dan als een echte wet gaan leven, al blijft de ernstige ondertoon. Er zijn vele afgeleiden van, en commentaren op deze wet. Een greep uit het aanbod:^[3]

• Als er bij een experiment iets fout kan gaan, zal het ook daadwerkelijk fout gaan.
• De fout gebeurt altijd op het onaangenaamste moment (soms ook de wet van bedrog of wet van Finagle genoemd).
• Succes wordt door slechts weinig mensen gezien, terwijl falen altijd volop in de schijnwerpers staat.
• De constante van Murphy: de schade aan een voorwerp is recht evenredig aan de waarde ervan.

Edward A. Murphy heeft dus, zonder zich bewust te zijn van het gevolg, slechts een algemene uitspraak gedaan waaruit anderen zijn wet hebben afgeleid.^[4]

Hoewel luchtig bedoeld, is er toch een ernstige kant aan de wetten van Murphy, omdat het inderdaad zo is dat experimenteel werk het geduld van onderzoekers danig op de proef kan stellen. Iemand die daar niet – bijvoorbeeld aan de hand van de wetten van Murphy – het grappige van kan inzien, zal als experimentator het zelden lang volhouden. Wat dat betreft onderstreept de wet van Murphy eerder een psychologische wetmatigheid dan een natuurwetenschappelijke.

Een afgeleide wet van de wet van Murphy is:  Wet van Muphry

Volgens de wet van Muphry zal iemand die schriftelijk kritiek levert op een tekst op zijn beurt altijd ten minste één spel- of taalfout maken in zijn eigen tekst.De naam, die uiteraard een variatie is op de bekendere Wet van Murphy, geeft aan dat het daarbij vooral om de spelling van de tekst gaat, maar ook andere elementen (zinsbouw, woordkeuze) kunnen in het geding zijn. Centraal is de opvatting dat er iets mis zal gaan, maar nu op het terrein van de tekstverzorging. De wet is ook van toepassing op teksten die op een internetforum geplaatst worden waarin spel-, grammatica- of stijlfouten gemaakt worden, waarna iemand anders zelf fouten maakt in het bericht waarin hij de oorspronkelijke schrijver opmerkzaam maakt op de fout.                                                                                                                                          

Achtergrond:   Lezers hebben de neiging globaal te lezen en die woorden te herkennen die zij verwachten te herkennen. Over kleinere spelfouten lezen zij dan ook vaak heen. Dit maakt het leesproces efficiënter; niet iedere hindernis remt het af. Redacteuren zijn echter getraind om onjuistheden actief en gericht op te sporen. Doorgaans lukt dit, maar door verslapping van de concentratie, of doordat de aandacht op een ander aspect is gevestigd, kan het ook mislukken en een aspect waarop men zich even niet concentreert, verzet zich tegen correctie. Ook overcorrectie kan een rol spelen. Dan is men zich wel degelijk bewust van een bepaald verschijnsel, maar meent ten onrechte dat het correctie verdient. Een sprekend voorbeeld is de naam Wet van Muphry zelf. Toen die naam in een taalrubriek opdook, riep dat onmiddellijk verwoede reacties op: hoe had de schrijver zoiets doms kunnen doen? Er werd niet begrepen dat het hier een bewuste spelling betrof.

nog een arikel dat ik vond in het Engels:

Little Known Fact: Murphy Was a Thomist

 “If anything can go wrong, it will.” Capt. Edward A. Murphy.

Captain Murphy

We’re all familiar with the Law, but few know about the man for whom the law was named, and fewer still realize that Murphy was a thomist. Capt. Edward A. Murphy was an Air Force engineer working on the MX981 project at Edwards Air Force Base in 1949 to determine how much deceleration a person could withstand in a crash. On one occasion, after one of their devices failed because an an assistant technician wired it backwards, Murphy allegedly got angry and cursed the guy saying, “If there is any way to do it wrong, he’ll find it!” The project manager, who kept a list of laws jotted down this abbreviated version of what he called Murphy’s Law: “If anything can go wrong, it will.” In the book The History of Murphy’s Law, by Nick T. Spark, other sources including Capt. Murphy’s son Robert, Murphy’s saying was, “If there’s more than one way to do a job, and one of those ways will result in disaster, then somebody will do it that way.” To Murphy’s credit, Air Force Doctor John Paul Stapp said in a conference that the MX981 project had a good safety record due to firm belief in Murphy’s Law. That statement caught the press’s attention, and the rest, as they say, is history. Of course, the history of the Law predates Murphy. As the old Irish adage goes, toast always lands buttered-side down when it falls off your breakfast plate. And experience tells us that as soon as you wash your car it’s going to rain (but you want it to rain, washing your car won’t make it happen). The principle behind this “nothing is fail-proof” principle is best captured in the wisdom of St Thomas Aquinas.

“Parvus error in principio magnus est in fine”

Thomas’s first published work, De ente et essentia, opens with the line, “A small error in the beginning is a huge one in the end.” For Thomas, this principle is not just a warning about the potentiality for human error; it’s source lies at the core of creation and somehow even factor’s into God’s providence for the universe. For instance, his third argument of his 5 ways to prove God’s existence hinges on this very subtle premise: “that which is possible not to be, at some time does not exist” (Summa Theologiae I.2.3). In other words, that which can fail (i.e., fail to exist), given time, eventually will fail. This mode of thinking — not to be taken as pessimism — pervades Thomas’s thought on creation as being radically distinct from an all perfect creator-God. At the core of his thought lies a simple truth that guides his wisdom: only God is perfect. In another place in the Summa Theologiae, Thomas illustrates the correlation between what we now call Murphy’s Law and divine providence:

Respondeo dicendum quod… the perfection of the universe requires that there should be inequality in things, so that every grade of goodness may be realized. Now, one grade of goodness is that of the good which cannot fail. Another grade of goodness is that of the good which can fail in goodness, and this grade is to be found in existence itself; for some things there are which cannot lose their existence as incorruptible things, while some there are which can lose it, as things corruptible. As, therefore, the perfection of the universe requires that there should be not only beings incorruptible, but also corruptible beings; so the perfection of the universe requires that there should be some which can fail in goodness, and thence it follows that sometimes they do fail. Now it is in this that evil consists, namely, in the fact that a thing fails in goodness. Hence it is clear that evil is found in things, as corruption also is found; for corruption is itself an evil. (I.48.2)In other words, “If anything can go wrong, given time, it will.” But the inherent potency for corruption in things is not a huge evil on the grand scale of things.Thomas illustrates this point by pointing out that what’s good for the lion isn’t good for the gazel, when the gazel becomes the lion’s feast. Likewise, what’s good for the the gazel isn’t good for the lion, when the lion fails to catch the gazel. Yet no one says that the world would be a better place if either the lion or the gazel or both never existed. From a Thomistic perspective, we can learn to accept imperfections and things are bound to fail from time to time. Beyond the shortcomings and failures we experience and observe is the hand of God, who created and ordered the universe for our benefit as a manifestation of his power and glory. People tend to overlook that point when invoking Murphy’s Law.

So what can we take away from Thomistic-Murphy’s Law? I’d say, there’s a positive side to everything. When life hands you lemons, thank God! I mean, hey, just think of all the things you can do with free lemons.